Παρόλο που κάποτε είχα ασχοληθεί με τα 400 μέτρα τρέξιμο, από μεγάλες αποστάσεις δεν έχω εμπειρία σαν αθλητής.
Σίγουρα δεν είμαι ο ιδανικός τύπος να εξηγήσει το τι είναι ο Υπερδρομέας !
Σαφέστατα και δεν έχω ασχοληθεί και δεν κατέχω τα περί Διαλογισμού ! Πόσο μάλλον του Υπερβατικού.
Στην επαγγελματική μου πορεία, έχω συναντήσει πολλούς ανθρώπους από τον χώρο του αθλητισμού, σχεδόν από όλα τα αθλήματα, καθώς και από διάφορες ομάδες περιπατητών, εξερευνητών σπηλαίων κ.α. Το κάθε άθλημα, παρουσίαζε την δικιά του «γοητεία» αλλά και πρόκληση, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις εντυπωσιάζουν οι περιπέτειες ομάδων σε βουνά η ακόμη και … κάτω από αυτά !
Υπάρχει όμως ένα …άθλημα που μου έχει προξενήσει απίστευτη εντύπωση, ίσως γιατί το άθλημα αυτό το έμαθα, η καλύτερα …άκουσα, από έναν θαυμάσιο εκπρόσωπο του ! Υπερ-δρομέας ! Φυσικά, υποθέτω ότι αυτό το άθλημα δεν τυγχάνει και της δέουσας προσοχής ή προβολής από την πολιτεία. Το άκουσα για πρώτη φορά πριν από 3-4 χρόνια. Ήξερα και είχα δεί αθλητές μόνο για το «Σπάρταθλο» (Αθήνα – Σπάρτη) και φυσικά για τον «Μαραθώνιο». Σε αθλητές που τρέχουν μεγάλες αποστάσεις, είναι πολύ συχνό φαινόμενο οι δερματικές βλάβες όπως οι φουσκάλες. Οπότε, όταν είναι να κατασκευαστεί κάποιο λειτουργικό ορθοτικό πέλμα (πάτος), για καλύτερη εμβιομηχανική, είσαι ιδιαίτερα προσεκτικός, με επιφυλάξεις για τυχόν …ρυθμίσεις ή δοκιμές, μέχρι το τελικό αποτέλεσμα.
Παραθέτω ένα … “άκρως σοβαρό” διάλογο :
«Πως είπαμε το όνομα σου φίλε μου ?»
«Νίκος, Νίκος Θάνου»
«…και τρέχεις μεγάλες αποστάσεις ! Κάποιο παράδειγμα βρέ Νίκο μου ? 10 χιλιόμετρα ? 20 ?»
Με ήρεμο, σεμνό και γεμάτο αυτοπεποίθηση ύφος μου απαντάει « Όχι, εννοώ μεγάλες αποστάσεις, παράδειγμα, το να διασχίσεις την Κρήτη, δηλαδή περίπου 600 χιλιόμετρα σε μία εβδομάδα ας πούμε.» Εκείνη την στιγμή άρχισα να απορώ. Ο Νίκος κάνει κατά μέσο όρο 15 χιλιόμετρα 365 μέρες τον χρόνο. Αγώνες όπου τρέχεις για μέρες, σε διάφορες συνθήκες. Ο Νίκος έτρεχε το χρόνο 5-6000 χιλιόμετρα ! Ούτε με το αυτοκίνητο δεν κάνω τόσα χιλιόμετρα. Άρχισαν να μου έρχονται στο Νου αστείες εφηβικές μοτοσυκλετιστικές ατάκες του τύπου « Ρε παιδιά, η μηχανή μετά τα 210 χιλιόμετρα τρίζει στον καθρέπτη !» Τι θα μου έλεγε δηλαδή ο Νίκος, ότι τον πονάει το πόδι του στο 576ο χιλιόμετρο ? Ακούγεται …τρελό ! Θα έπρεπε να κατασκευάσω τα φτερωτά πέδιλα του Θεού Ερμή και όχι κάποια λειτουργικά ορθοτικά πέλματα.
Υπάρχουν πολλά απαιτητικά αθλήματα, όπως είναι το μπάσκετ, όπου σε συνδυασμό με τον όγκο και το βάρος των αθλητών, οι καταπονήσεις στα πόδια είναι έντονες με συνέπεια να υπάρχει αυξημένη φθορά σε ορθοτικά πέλματα. Αυξημένη φθορά συναντάω και στους τριαθλητές. Γενικευμένα, προτείνω μία φορά τον χρόνο να αλλάζονται τα ορθοτικά πέλματα που κατασκευάζω διότι, στρεβλώνουν, συμπιέζονται, και προσφέρουν κατόπιν φτωχά αποτελέσματα, οπότε τα διάφορα συμπτώματα πόνου επανέρχονται. Στην περίπτωση του Νίκου τι να πώ άραγε ? Ότι θα χρειάζεται καινούργια πέλματα κάθε 15 ημέρες ? Έπειδή υπήρχαν ορισμένες ενοχλήσεις, μετά την εμβιομηχανική εξέταση, πήρα το πρόπλασμα (γύψος) του ποδιού και τελικά κατασκευάστηκαν ορθοτικά πέλματα βασισμένα σε υλικά που χρησιμοποιώ, συνήθως σε αθλητές (E.V.A) σε συνδυασμό με ένα θερμοπλαστικό (πολυπροπυλένιο), με τις ανάλογες για το πόδι σφήνες και μοίρες. Εξήγησα (ή μου εξήγησε ?) στον Νίκο την …ιδιομορφία του συγκεκριμένου αθλήματος και δώσαμε ραντεβού μετά από 6 εβδομάδες.
Όταν ξαναείδα τον Νίκο, οι ενοχλήσεις είχαν φύγει αλλά εγώ ήμουν περίεργος για τα ορθοτικά πέλματα. Σύμφωνα με τον Νίκο είχαν συμπληρώσει πάνω από …700 χιλιόμετρα ! Όμως ήταν σαν καινούργια !! Ρώτησα τον Νίκο σχετικά με τον τρόπο που τρέχει και εξέφρασα την απορία μου αυθόρμητα. Ο Νίκος μου εξήγησε ότι όταν ξεκινάει να τρέχει, μετά από κάποια ώρα, αντιλαμβάνεται τα πάντα γύρω από το σώμα του, από ενοχλήσεις μέχρι και πόνος έντονος από κάποιο κάταγμα κοπώσεως (έχει τύχει στο παρελθόν), αλλά δεν επιτρέπει (???) στον Νού του να ασχοληθεί (???) με αυτό. Δεν επιτρέπει στο Νου του να κουραστεί, να τον αποπροσανατολίσει ο πόνος. Μετά από αρκετή ώρα, αισθάνεται ότι …αιωρείται κατά το τρέξιμο, ότι δεν υπάρχει τίποτα το σωματικό παρά μόνο ο Νους του ! Ο Νους που καθορίζει το σώμα.
Όχι απέναντι μου δεν είχα τον Επίκουρο ούτε τον Μάρκο Αυρήλιο αλλά έναν Υπερδρομέα με βαθύτατες τάσεις Στωικισμού ! Αισθάνεται ένα με το αεράκι, το δάσος, τις οσμές, όντας μόνος δίχως εσωτερικό διάλογο επί ώρες ! Απλά τρέχει ! Είχα ακούσει ή διαβάσει ιστορίες ή μύθους σχετικά με ανθρώπους «φωτισμένους» που περπάταγαν δίχως να καταστρέφονται τα φυτά στο πέρασμα τους, για μετεωρισμό κτλ. Ωραία ιστορία από τον Νίκο, κρίμα που δεν είχε και κάνα δράκο ώστε να γίνει πιο εντυπωσιακή, αλλά θεώρησα, περισσότερο, ότι ευθύνεται το μεγάλο «ξεφάντωμα» του έντονου στρες σε συνδυασμό με το εκρηκτικό κοκτέιλ από ενδομορφίνες (φυσικό …όπιο του οργανισμού) και αδρεναλίνης. Δώσαμε ραντεβού μετά από 6 μήνες.
Στα 3 με 4 χρόνια της γνωριμίας μας ο Νίκος έχει κάνει 2 ζευγάρια πέλματα (!!!) και το 2ο το προχωρήσαμε απλά για να εκμεταλλευόμαστε στο έπακρο τα οφέλη των ορθοτικών πελμάτων παρά το ότι υπήρχε πραγματική ανάγκη αλλαγής. Έκτοτε, έχω εξετάσει και κατασκευάσει για αρκετούς Υπερδρομείς λειτουργικά ορθωτικά πέλματα, με σχεδόν φυσιολογική φθορά (?) κοντά στον χρόνο. Όμως αυτό που είδα με τα ορθοτικά πέλματα του Νίκου, δεν το έχω ξαναδεί ποτέ, δεν έχω κάποια εξήγηση …επιστημονική. Πολλές φορές, ο άνθρωπος, όταν δεν μπορεί να δώσει μια λογική εξήγηση, τότε υπεισέρχεται και ο Μύθος, η το μεταφυσικό. Ίσως κάποια στιγμή αυτά τα μεταφυσικά να μπορούν να μετρηθούν με μία άλλη «φυσική» που ακόμη δεν έχουμε ανακαλύψει. Μέχρι τότε, όποτε βλέπω τον Νίκο, μέσα μου θα πλανάται και αυτή η ερώτηση : Υπεραποστάσεις ή Υπερβατικός Διαλογισμός ? Υποθέτω και τα δύο μαζί …
*** Η φωτογραφία είναι από το www.RunningNews.gr